Wyniki angiografii wieńcowej z obecnego badania i dwóch poprzednich badań z udziałem pacjentów z nowymi uszkodzeniami. W porównaniu z wynikami badań dotyczących stosowania produktu Benestent i Stent Restenosis, które oceniały zastosowanie angioplastyki lub stentowania u pacjentów z nowymi zmianami, w naszym badaniu wystąpił podobny natychmiastowy wzrost średnicy światła w grupie z angioplastyką, ale większy bezpośredni…
Last Resort: Psychochirurgia i granice medycyny
Last Resort jest historią medycyny w najlepszym wydaniu. Brak ćwiczeń z antykwarianizmem, oświetla znaczenie błędnej innowacji terapeutycznej, aby rzucić światło na dylematy, z jakimi nadal boryka się lek przy ocenie opcji terapeutycznych. Pressman przeprowadził dokładne, staranne i dokładnie udokumentowane badanie oryginalnych źródeł. Notatki zajmują 78 stron na końcu książki; nie muszą obciążać czytelników przekonanymi logiką…
Porównanie powtarzających się wysokich dawek i powtarzanych standardowych dawek epinefryny do zatrzymania akcji serca poza szpitalem cd
Przeżywalnością i zmiennymi wyjściowymi było przyjęcie na oddział intensywnej terapii, 24-godzinne przeżycie, jednoroczne przeżycie, jednomiesięczne przeżycie, jednoroczne przeżycie, wypis ze szpitala i wypisanie ze szpitala bez zaburzeń neurologicznych lub umiarkowanego upośledzenia. Funkcję neurologiczną oceniano w momencie przyjęcia do szpitala oraz w jednym tygodniu, zgodnie z najwyższym wynikiem w skali Glasgow Coma Scale (od 3, najgorszy,…
Wyniki wśród 562 biorców transplantacji krwi z łożyska od niepowiązanych dawców czesc 4
Sześćdziesiąt sześć procent białych pacjentów, 57 procent latynoskich pacjentów i 38 procent czarnych pacjentów znajdzie dopasowanie 5/6 lub 6/6 antygenu w sero równoważnej rozdzielczości. Przeszczep Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka demograficzna i kliniczna 562 pacjentów, którzy otrzymali transplantacje krwi łożyskowej od niespokrewnionych dawców. Do 30 stycznia 1998 r.
Proteazy czynnika von Willebranda w trombotycznej trombocytopenicznej Purpurze i zespole hemolityczno-mocznicowym
Zakrzepowa plamica małopłytkowa, rozsiana mikroangiopatia zakrzepowa, została początkowo opisana przez Moschcowitza w 1924 r.1 Trzy dekady później Gasser i wsp.2 opisali podobne zaburzenie u dzieci, które nazwali zespołem hemolityczno-mocznicowym. Obecnie te dwa warunki są często uważane za warianty pojedynczego zespołu zwanego zakrzepowym zespołem plamicy małopłytkowo-hemolityczno-mocznicowej. Zespół ten charakteryzuje się małopłytkowością, niedokrwistością hemolityczną, gorączką, zaburzeniami czynności…